ΠΟΣΕΙΔΩΝ

Το Ιόνιο πέλαγος σείστηκε απ’ άκρη σ’ άκρη. Τα θαμμένα κεραμίδια της γης αγκαλιάστηκαν. Το ένα βυθίστηκε μες στα μπράτσα του άλλου. Μια πανάρχαια, πρωτόγονη αγάπη τα ωθούσε. Οι πέτρες έβγαλαν δόντια και δάγκωσαν τις διπλανές τους. Τα νύχια τους μάκρυναν αρπαχτικά και χώθηκαν βαθιά μέσα στις σάρκες. Έντεκα δευτερόλεπτα φιλήθηκαν οι πέτρες· δύο εραστές που είχαν καιρό να ιδωθούν και ρίχτηκαν με πάθος ο ένας στον άλλον. Μα ντρέπονταν μην τους δουν. Δεν ήθελαν κανέναν μάρτυρα σε αυτό το σφιχταγκάλιασμα κι έτσι κρύφτηκαν κάτω από το πάπλωμα της θάλασσας. Κάτω από τον βυθό συγκρούστηκαν οι πόθοι της αέναης κίνησης.

Ένα ταξίδι αυτογνωσίας προς την προσωπική Ιθάκη μας. Ένα αγωνιώδες φιλοσοφικό θρίλερ για τα ερωτήματα που απασχολούν τον κάθε άνθρωπο εδώ και χιλιετίες. Μια ιστορία αγάπης σε έναν κόσμο που γκρεμίζεται.

Το βιβλίο Ποσειδών είναι ένα μυθιστόρημα που μιλάει για το θείο και το ανθρώπινο. Ρίχνει φως στο πώς αντιλαμβανόμαστε το θεϊκό στοιχείο σε καταστάσεις κρίσης αλλά και ηρεμίας, στο πώς προσδιοριζόμαστε απέναντι στους ανθρώπους, αλλά και όσον αφορά τον εαυτό μας. Είναι ένα ταξίδι προς τη δική μας Ιθάκη, προς την αυτογνωσία. Έρωτας, ενσυναίσθηση, συμπόνια και συγχώρεση σε έναν κόσμο που καταρρέει.